Toksyna botulinowa inaczej nazywana jest jadem kiełbasianym. To neurotoksyna pochodzenia naturalnego, wytwarzana przez bakterie Gram – dodatnie Clostridium Botulinum w wyniku fermentacji beztlenowej. Obecnie wyróżnia się osiem serotypów toksyny botulinowej (A-H), jednak tylko neurotoksyna typu A znalazła zastosowanie w medycynie estetycznej. Na rynku dopuszczone do użytku są trzy rodzaje preparatów toksyny botulinowej, które zawierają neurotoksynę typu: A – Botox (Vistabel), Dysport (Azzalure) i Bocouture.

Zabiegi z zastosowaniem toksyny botulinowej tzw. Botoksu stosowane są w medycynie od końca lat siedemdziesiątych. Początkowo stosowano go w leczeniu zeza u dzieci. Szybko toksyna botulinowa zyskała nowe zastosowania w medycynie w leczeniu schorzeń neurologicznych przebiegających z nadmiernym skurczem pewnych grup mięśni np. kurczu szyi.

Od 1994 r stosuje się ją jako skuteczną metodę leczenia nadpotliwości rąk i stóp, a od 2010 w leczeniu migreny. Szybko zyskała popularność, gdy lekarze zaczęli stosować toksynę botulinową w celu rozluźnienia mięśni mimicznych twarzy powodujących powstawanie zmarszczek. Od tego czasu zabiegi związane z tym zastosowaniem wzbudzają wiele kontrowersji, gdyż źle przeprowadzona procedura może doprowadzić do wyłączenia mimiki pacjent a tj. efektu maski na twarzy.

Umiejętnie podana toksyna botulinowa spłyca zmarszczki i nadaje twarzy młodszy, ale naturalny wygląd.